کلید طلایی زندگی مشترک (۱)

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از بهترین مباحثی که تا به حال درباره زندگی مشترک شنیدم همین بحث (کلید طلایی) حاج آقا پناهیان بوده. اینها خلاصه از یکی از اون سخنرانی هاست. توصیه میکنم حتما خودش و هم کامل گوش کنید. 

  * مطالبی که در جلساتی که سخنرانی مشترک برای زن و شوهر است گفته می شود باید به این شیوه باشد که هرکس غرق در وظایف و نصیحت های خودش شود و به دیگری کاری نداشته باشد . عصاره ی فرهنگ غرب این است که هر کسی مواظب دیگری باشد و عصاره ی فرهنگ ما این است که هرکس مراقب خودش باشد . 

*  اولین آسیب مشکلات این است که آدم شک بکند به انتخاب خودش ! بعد از ازدواج یک مطلبی را باید یادتان باشد : هیچ وقت در طول زندگی تان برنگردید به انتخابتان شک بکنید ! این یکی از زیرکی های ناجوانمردانه ی شیطان است . در روایت داریم یکی از مقدرات الهی که به هیچ وجه قابل تغییر نیست بحث ازدواج است . لذا همان جوری که آدم پدر و مادر خودش را انتخاب نمی کند همسر خودش را هم انتخاب نمی کند . این را از ذهنتان ببرید بیرون که شما همدیگر را انتخاب کردید، بلکه جوری با هم یگانه شوید که انگار از اول همین طور بوده است . 

(بحث جدا شدن زوج ها از همدیگر جواب دارد .)

*  ازدواجتان را انتخاب خدا بدانید و در آغوش خدا با هم زندگی کنید و این کلام را به صورت جدی از خدا بشنوید که من شما دوتا را برای هم آفریدم .بدانید که تلاش ما برای انتخاب همسر در واقع پرده برداشتن از تقدیر شیرین الهی بوده. پس آن تقدیر را بپذیریم و در آن شک نکنیم .  و اگر مشکلی هم در زندگی پیش آمد بدانید که شما باید در همان مشکل رشد بکنید! ما نمی توانیم جلوی امتحان های الهی را بگیریم . یک خیال خام است که آدم فکر کند مشکل نداشته باشد . 

*  امام (ره) برای هرکس عقد می خواندند می گفتند : بروید با هم بسازید . 

یکی از آنها به امام گفته بوده حالا یک نصیحت دیگری هم بفرمایید . امام تکرار کرده بودند . باز گفته بودند حالا یک نصیحت دیگر . باز هم امام همان جمله ی اول را تکرار کرده بودند . یعنی اینقدر این امر مهم است . زن و شوهر باید انعطاف پذیری داشته باشند .هر چه آدم خودخواهی را کم بکند به درجات بالای معنوی بیشتر می رسد و زندگی شیرینی خواهد داشت . 

*  تلاش ما در زندگی مشترک باید برای اوج و حداکثر بهره برداری از این زندگی باشد . این حداکثر بهره وری استعدادها را شکوفا می کند . هر دانشجویی دانشمند و هر رئیسی مدیر کل می شود ! بسیاری از ضعف هایی که در جامعه برای مردها یا زن ها می بینیم مال این است که این خانه در اوج بهره برداری نیست .

( ماه عسل را ما سی روز نمی دانیم این مال خارجی هاست . ماه عسل را سی سال می بینیم !)

خانواده ی موفق همین که با هم دعوا نکنید یا بچه های خوبی داشته باشید نیست .  خانواده ی موفق اوج بهره وری است و این اوج با برنامه ریزی به دست می آید . 

*  یک بهره ی عرفانی از ازدواج این است که خدا می فرماید من در رابطه ی شما دو نفر نشانه ی خودم را قرار دادم . (چرا فیلم های عشقی اینقدر انرژی دارند در جذب مردم ؟ و در هر فیلم و داستانی یک ازدواج و طلاق هست ؟ چون در این یک سری است !)

*  زندگی خوب آن است که بعدا شیرین تر از الان می شود . اما چه جوری ما به آنجا برسیم ؟

زن با مرد متفارت است . مهم ترین وجه تفاوتی که زن و مرد باید به آن توجه کنند و مهم ترین اصلی که باید به عنوان یک تک اصل آن را مراعات بکنند و همه ی توصیه های دیگر زیر سایه ی آن قرار می گیرد چیست ؟

آقایون باید مواظب باشند در طول زندگی دل خانمشان را نشکنند و خانم ها مراقب باشند غرور شوهرشون را نشکنند . هم تلخی های زندگی به این برمی گردد و هم شیرینی های زندگی . 

مهم ترین امری که از خانم ها به آقایون باید برسد تواضع است و مهم ترین امری که از آقایون باید به خانم ها برسد محبت است . 

*  زن ومرد رابطه ی کاملا مساوی با هم ندارند . هرکس باید به حق و استعداد خودش برسد . هر کدام که نقصی در این حالت از طرف مقابل دیدید بدانید در همین وظیفه ی خودتان کوتاهی کردید : مرد می خواهد که مظهر اقتدار باشد و زن می خواهد مظهر محبوبیت باشد . 

تعادل روحی بچه ناشی از این رفتار مادر و پدر با یکدیگر است . 

*  بعضی ها دنبال همسری می گردند که راحت باشند ، بعضی ها دنبال همسری می گردند که او را در راحتی قرار دهند !زندگی را محلی برای رشد خودتان در نظر بگیرید و خدمت کردن به دیگری . به خودتان بگویید : من باید آدم بشوم در این زندگی ! دیگری چه ؟ او باید از من خدمت بگیرد !

*  به مرد سالاری معتقدیم از لحاظ حقوقی و به زن سالاری معتقدم از نظر عاطفی . 

اگر بنا باشد سالی یک بار هدیه به مادر بدهی و یک بار هدیه به پدر این اشتباه است چون پیامبر (ص) فرموده است سالی سه بار باید هدیه به مادر بدهی و یک بار هدیه به پدر . به جایش از پدر باید اطاعت کرد . 

*  برنامه ریزی فرهنگی برای رشد فرهنگی جامعه بسیاری اش بیخود و آب در هاون کوبیدن است . کار اصیل تقویت و اصلاح بنیاد خانواده است . 

*  ان شا الله زیبایی تشکیل یک خانواده ی خوب نصیب ما بشود . 

امیرالمومنین وعده داده اند در نهج البلاغه که مومنان بیشتر از مترفان ( کسی که پول دارد برای عیاشی) از زندگی بهره می برند .

از زبان دیگران (۲)

بسم الله الرحمن الرحیم

... در تمام سالهایی که زمستان ها در همپتن درس می دادم و تابستان ها در رختشورخانه عرق می ریختم ، زنم بود که از نوشتن من حمایت می کرد . کافی بود یک بار بگوید وقتی که روی بالکن آپارتمان اجاره ای مان یا در انباری آن کانتینر در هرمون صرف نوشتن می کردم تلف شده است ، تا بالکل از صرافت نوشتن بیفتم . تبی ، حتی یک بار هم چیزی نگفت که مرا در نوشتن به تردید بیشتر بیندازد . حمایتش از آن چیزهایی بود که می توانستم همیشه رویش حساب کنم . هنوز هم هر وقت رمان اول نویسنده ای را می بینم که به همسرش تقدیم کرده ، لبخند می زنم و فکر می کنم که بالاخره همیشه یکی هست که درک می کند نوشتن کار کسالت باری است . داشتن یک نفر که به آدم ایمان دارد وضع آدم را از زمین تا آسمان عوض می کند . لازم هم نیست باورشان را جایی جار بزنند . خود همان باور کافی است . 

 

بخشی از زندگینامه ی استفن کینگ – همشهری داستان – تیر89 – ص29

از زبان دیگران (۱)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

...یواش یواش ، دیدم که موقع حرف زدن احساس آرامش می کنم . کیتی استعدادهای طبیعی برای بیرون کشاندن آدم ها از خودشان داشت . ارتباط برقرار کردن با او راحت بود ، آدم راحت می توانست با او گپ بزند . همان طور که دایی ویکتور مدت ها پیش بهم گفته بود ، یک مکالمه خوب مثل بازی خوب است . همبازی خوب توپ را مستقیما توی دستکش تو جای می دهد ؛ کاری می کند که به هیچ وجه توپ را از دست ندهی . وقتی موقعش می رسد که توپ را بگیرد ، هر چیزی را که برایش می فرستند می گیرد ، حتی پرتاب های کج و کوله را ؛ آن هایی را که از مسیر منحرف شده اند . این درست همان کاری بود که کیتی می کرد . توپ را مستقیم توی دست من می انداخت و وقتی توپ را دوباره برایش می انداختم ، حتی از دسترسش دور بود ، می گرفت . بالا می پرید و توپ هایی را که از بالای سرش رد می شدند می گرفت ، شیرجه می زد به چپ و راست تا توپ های کم جان را هم بگیرد  . بیش تر از همه ، مهارتش تو این بود که همیشه کاری می کرد احساس کنم پرتاب های بد عمدی بوده ، انگار که قصدم فقط این بوده که بازی را هیجان انگیزتر کنم  . کیتی باعث می شد من بهتر از آنی که بودم به نظر برسم . همین اعتماد به نفس مرا تقویت می کرد و باعث می شد گرفتن توپ های من هم برایش ساده تر باشد . این یعنی اینکه من به جای حرف زدن با خودم شروع کردم به حرف زدن با او و لذت این کار بیش تر از هر چیز دیگری بود که از مدت ها پیش تجربه کرده بودم . 

همان جا زیر آفتاب ماه اکتبر نشستیم و حرف زدیم ، اما تمام مدت به این فکر میکردم که چی کار کنم این گفت و گو قطع نشود . آن قدر خوشحال بودم ، آن قدر هیجان زده بودم که می خواستم تا آخرش بروم ولی موضوع این بود که کیتی یک کیف بزرگ روی دوشش بود که وسایل رقصش توش بود و از تو کیفش زده بود بیرون – لباس چسبان آستین دار ، گرم کن یقه دار ، گوشه یک حوله – نگران شده بودم که نکند بخواهد بلند شود و با عجله برود سر یک قرار دیگر . هوا کمی سوز داشت و بعد از بیست دقیقه حرف زدن دیدم که یواشکی دارد می لرزد . همه دل و جرئتم را جمع کردم و گفتم هوا دارد سرد می شود و شاید بهتر باشد به آپارتمان زیمر برگردیم و برای هردومان قهوه گرم درست کنم . در کمال ناباوری ، کیتی سری به نشانه ی تایید تکان داد و گفت که فکر خوبی است . 

رفتم قهوه درست کنم ، میان اتاق نشیمن و آشپزخانه اتاق خواب بود و کیتی به جای اینکه توی اتاق نشیمن بماند ، روی تخت نشست تا بتوانیم با هم صحبت کنیم  . تغییر محیط و بودن زیر سقف لحن حرف زدنمان را تغییر داده بود ، هردومان ساکت تر و محتاط تر شده بودیم  ، انگار دنبال راهی می گشتیم تا خط مشی جدیدمان را تفسیر کنیم  . حس انتظار بدی توی هوا موج می زد ، من از این خوشحال بودم که سرم گرم درست کردن قهوه است ، این جوری روی دستپاچگی ام سرپوش می گذاشتم . چیزی داشت اتفاق می افتاد ، اما من آنقدر ترسیده بودم که نمی توانستم بهش فکر کنم ، احساس می کردم اگر به خودم امیدواری بدهم ، قبل از اینکه اتفاق بیفتد همه چی از دست می رود  . یک دفعه کیتی ساکت شد و چند دقیقه ای حرفی نزد . من هم چنان به پلکیدن توی آشپرخانه ادامه دادم ، در یخچال را باز و بسته کردم ، فنجان ها و قاشق ها را بیرون آوردم ، شیر را توی ظرف ریختم و الی آخر . پشتم به کیتی بود ، نفهمیدم کی کیتی از جاش بلند شده و آمده آشپزخانه . بدون یک کلمه حرف . درباره ی حسّم حرف نمی زنم ، درمورد  شور و حالم هم بحث نمی کنم . درمورد فروریختن عجیب و غریب دیوارهای درونم بحث می کنم ، درمورد زمین لرزه ای که در قلب انزوایم رخ داد . آن قدر به تنها بودن عادت کرده بودم که فکر نمی کردم هرگز چنین اتفاقی بیفتد . من خودم را از این نوع خاص از زندگی محروم کرده بودم و بعد به دلایلی کاملا ناشناخته ، این دختر زیبای چینی جلوی من ظاهر شده بود ، درست مثل فرشته ای که از یک دنیای دیگر آمده باشد . امکان نداشت عاشقش نشوی ، نمی توانستی بروی دنبال کارت ،   فقط به این دلیل ساده که او آنجا بود !

مون پالاس

پل استر

ص132