قدم قدم تا یک شنونده فعال، گام دوم: رها کردن

بسم الله الرحمن الرحیم

در مورد ضرورت این موضوع و گام اول اینجا مفصل صحبت کردیم. حالا نوبت گام دومه. از درگیری های هفته های اخیر من که بگذریم، یک دلیل اصلی تاخیرم برای گذاشتن گام دوم این بود که میخواستم گام اول حسابی جابیفته. درونی بشه و بعد بریم سراغ گام دوم. چون تو هر مرحله گام قبلی تموم نمیشه، بلکه گام جدید هم بهش اضافه میشه. نمیدونم چند نفر تو این قرار با من همراهن ولی خودم که واقعا جدی هستم. یه تجربه هایی هم توی گام اول داشتم. یکی همون نگاه کردن به طرف مقابل بود وقتی داره چیزی برات میخونه. این قسمت قضیه یکم برای من سخت بود چون معمولا رعایتش نمیکردم. اما تو این مدت با همه سختی هاش تقریبا موفق بودم. وقتی همسرم داره از روی گوشی یا کامپیوتر یه چیزی برام میخونه من مستقیم بهش نگاه میکنم. 

نکته دوم توجه کردن به افرادی بود که معمولا حواسمون بهشون نیست و دنبال جذب محبتشون نیستیم. مثلا بچه ها که حرف هاشون تمومی نداره. یا مامان بزرگ ها که یک دنیا خاطره و حرف دارن. نگاه کردن موقع حرف زدن اونها سخت تره. چون معمولا بدمون نمیاد حرفشون زودتر تموم شه. اما همه انسان ها محترمن و عزیزن و از همه مهم تر همه این موقعیت ها تمرینه واسه ما. پس حواسم به این نکته هم بود. 

شما هم اگه با این قرار همراه بودین، تجربه های گام اول رو برای ما بگین. 

اما گام دوم، یه مقدار سخت تره . مبارزه با نفس بیشتری میخواد. اما خب، نتیجه ش هم شیرین تره. 

اسمش رو گذاشتم رها کردن. یعنی چی؟ وقتی یکی داره با شما حرف میزنه، نه تنها بهش نگاه کنید، بلکه هر کاری که دارید میکنید رو هم رها کنید و شش دانگ حواستون رو بدین به اون. 

 

مثلا دارید با گوشی تون کار میکنید و همسرتون یه چیزی رو تعریف میکنه. نه تنها نگاهش کنید، بلکه گوشی تون رو بذارید کنار، رو میز، رو مبل و .. و نگاهش کنید. 

دارید غذا درست میکنید و همسرتون حرف میزنه، نه تنها نگاهش کنید بلکه کلا کارتون رو ول کنید و بیاید بشینید روبه روش و به حرفش توجه کنید. شما دارید پیاز خرد میکنید. همسرتون از داخل هال میگه راستی امروز... آشپزخونه اپنه، میبینیدش، نگاهش میکنید... اما اینا کافی نیست. پیاز و بشقابش رو اونجا رها کنید و بیاید تو هال و به ادامه حرفش گوش کنید. 

روی صندلی کامپیوتر نشستید و دارید کار میکنید. بچه تون میگه راستی مامان امروز... نه فقط روتون رو برگردونید و نگاهش کنید، بلکه کاپیوتر رو بذارید رو حالت اسلیپ، از جاتون بلند شید، بشینید روبه روش و گوش کنید...

دارید داخل یک کتاب دنبال چیزی می گردید، روی یه برگه چیزی مینویسید، و همکارتون، هم کلاسی تون حرفی میزنه. نه تنها سرتون رو بلد کنید و نگاهش کنید. بلکه کتاب رو ببندید و بذارید روی میز، برگه رو از دستتون جدا کنید و کنار بگذارید... و بعد نگاهش کنید. 

البته همه این موقعیت ها یه شرط داره که خودتون میدونید. اونم اینکه حرف طرف مقابل طولانی باشه. نه اینکه یه جمله بگه و تمام .تو این موارد اصلا به رها کردن کار نمیرسه. صرف نگاه کردن، حرف تمام میشه. اما اگر یه صحبت یا کار چند دقیقه ای هم بود، کارتون رو رها کنید، دربست مقابلش بشینید و تمام و کمال به صحبت هاش گوش بدید. 

سخته؟ میدونم. عجیبه؟ میدونم. خیلی ها ارزش این توجه ها رو ندارن؟ میدونم. اغلب افراد دور و برتون خودشون نکات خیلی ساده تر رو رعایت نمیکنن؟ میدونم. خیلی ها حرفاشون تمومی نداره؟ میدونم. 

پس چرا باید این کارا رو بکنیم؟ چون این نکته ها شرط عزیز شدنه. همسرتون دیگه نمیتونه بهتون نه بگه، همکارتون داوطلبانه کمکتون میکنه، دل بچه تون پر از عشق و قدردانی نسبت به مادرش میشه، مادرشوهرتون هواتون رو بیشتر داره...

و از همه اینها خیلی مهم تر: این کارها احترام به بنده های عزیز خداست. 

 

تو حدیث قدسی هست:الخلق عیال الله فاحب الخق الی الله من نفع عیال الله: مردم خانواده خدایند، پس محبوب ترین بندگان نزد خدا، کسی است که نسبت به خانواده خدا پرفایده و مهربان باشد.

گام به گام تا یک شنونده فعال، گام اول : نگاه کردن

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از گلایه های همیشگی اغلب زن ها، کم حرفی و بی حوصلگی شوهرشونه. خیلی ها دنبال راه حل هایی میگردن که مردا رو سر ذوق بیارن و وادار به حرف زدن کنن. ما برای رسیدن به این خواسته کارهای مختلفی میکنیم موضوع صحبت جور میکنیم، از روزش سوال میکنیم، خواهش میکنیم، خودمون تعریف میکنیم و ... اما اغلب حواسمون نیست که بیشتر مردها وقتی برای حرف زدن سر ذوق میان که شنونده خوب و فعالی داشته باشن. خصوصیتی که خیلی از خانم ها توش لنگ میزنن. بیشتر گوینده های خوبی هستن تا شنونده های خوبی. اما یکی از مهم ترین ویژگی های آدم های محبوب که کمتر ازش صحبت میشه، شنونده فعال بودنه. آدم هایی که شنونده های خوبی هستند، تو جمع هایی که قرار میگیرن محبوب میشن، دور و بری ها دوستشون دارن، حرفشون راحت تر به کرسی میشینه، کمتر نه میشنون و اغلب عزیزدردونه هستند.

اما چرا کمتر کسی ازش حرف میزنه؟ چون این ویژگی خیلی پنهانه، اصلا رو نیست، تو چشم نیست، تابلو نیست. خیلی عادی و روتینه اما ناخودآگاه باعث محبوبیت و عزیزشدن فرد میشه. حتی اگه خودش هم ندونه چرا.

یکی از روش های خوب و آسون برای اینکه رابطه خوبی با شوهرمون، مادرشوهرمون، همکارامون، رییسمون، درو وبری هامون و بچه هامون پیدا کنیم اینه که شنونده خوب و فعالی بشیم.

تو این پست، به طور خلاصه براتون از ویژگی های خوب گوش کردن گفتم، یک کتاب مفید هم معرفی کردم، اما الان به این نتیجه رسیدم که خوبه یه قرارای دسته جمعی با هم بذاریم و گام به گام این خصوصیت رو تو وجودمون تقویت کنیم . وقتی یه کار سخت یا بزرگ رو گام به گام میکنی خیلی آسون میشه. میشه یه سری هدف های کوچیک که رسیدن به هرکدومش امکان پذیره. بعد تو طولانی مدت یه نتیجه عالی میگیری. 

حالا گام اول، قرار اول ما برای این هدف، نگاه کردنه! به همین راحتی. وقتی یکی (شوهرتون، مادرتون، بچه تون یا هرکسی) با شما صحبت میکنه، نگاهش کنین. کامل، دربست و صددرصد نگاهش کنین.  از اول تا آخر حرفش بهش نگاه کنین. وسطش ساعت رو نگاه نکنین، با گوشی تون ور نرین، شعله گاز رو کم نکنین، میوه پوست نکنین، کتاب ورق نزنین، حواستون به بچه تون نباشه، جایی رو مرتب نکنین، با دستاتون بازی نکنین، انگشترتون رو دست به دست نکنین، سرتون رو نچرخونین... از اول تا آخر صحبتش کامل نگاهتون باهاش باشه. 

می بینید، اصلا سخت نیست. از همین امروز شروع کنید.