معجزه تلنگر
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از خصوصیات مشترک خیلی از ما آدم ها پروژه ای کار کردن است. دلمان میخواهد کاری را که شروع کردیم، موضوعی که فکرمان را مشغول کرده... را با هر جان کندن و سختی ای که هست بالاخره (تمام) کنیم. پرونده اش بسته شود. آن نفس عمیق و آخیش آخر را هم بکشیم و استراحت کنیم تا پروژه بعدی.
ولی واقعیت زندگی این نیست. زندگی موضوعات زیادی دارد که از ما توجه مستمر می خواهد، تا آخر عمر. فهمیدن این نکته و پذیرفتن این واقعیت راز خیلی از موفقیت هاست.
یکی از همین موضوعات، همسرداری است. ممکن است من یک بازه چندماهه برای خودم درنظر بگیرم، چندتا کتاب خوب درباره زندگی مشترک بخوانم، کلاس بروم، سی دی گوش کنم، تمرین کنم... نتیجه این مدت قطعا تا مدت ها زندگی مشترک، خودم، اخلاقم، همسرم و ... را شارژ می کند ولی تقریبا سال بعد همان موقع ها دوباره باید مطالعه را شروع کنم. حتی همان کتاب های قبلی، همان کلاس های قبلی، سی دی های قبلی... از یک جایی به بعد خیلی هم لازم نیست دنبال حرف جدید باشیم. ولی همان قبلی ها حتما باید تکرار شود تا دوباره قدرت تنظیم رفتار ما را پیدا کند.
لازم نیست کل سال کتاب رازهایی درباره مردان یا زن کامل کنار دستمان باشد، ولی سالی، دوسالی یکبار خوب است دوباره از این کتاب ها بخوانیم. همان کتاب های قبلی را بخوانیم، همان جمله هایی که زیرشان را خط کشیده ایم... غر نزنید... مرد را بپذیرید... تحسین کنید... به خودتان برسید... به آشپزی اهمیت بدهید...
همین حرف های ساده معمولی که همه مان حفظیم باید تکرار شود، یادآوری شود. این تلنگرها رمز موفقیت رابطه است. مثل آبیاری مداوم یک گلدان که تر و تازه بماند.
